در خدمت انسان

گرامى‏ ترین و بلندمرتبه‏ ترین اهداف آن است که انسانها را گرد هم مى‏ آورد.

در خدمت انسان

گرامى‏ ترین و بلندمرتبه‏ ترین اهداف آن است که انسانها را گرد هم مى‏ آورد.

در خدمت انسان

بسمه تعالی
می خواهیم با هم رشد کنیم. بیایید به هم کمک کنیم بهتر شویم و تابعیت بیشتری از عقل و عشق داشته باشیم تا هوس هایمان.

دیدگاه و نظراتتان را در میان بگذارید.

لطفا به سایر وبلاگ هایمان سر بزنید:
- دنیای ما (http://donyayema.blog.ir)
- برای زندگی ( http://donyayema2.blog.ir )
- علم و اندیشه (http://donyayema3.blog.ir )
- در خدمت انسان (http://mehre8.blog.ir )


دنبال کنندگان ۵ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید

                               

قبل از شروع سخنرانى لازم است سپاس خود را به مؤسسه دانشجویان مسلمان در داکار تقدیم کنم که، با خلوص نیّت، امکان این دیدار را براى ما فراهم آورد، همچنین از این دانشگاه محترم که تسهیلات لازم را براى برگزارى جلسه مهیا نمودند. از دولت سنگال هم تشکر مى‏ کنم که در این ایام شرایط و امکاناتى فراهم کرده است تا بتوانیم در مدت اقامتمان با برادران هموطن خود (لبنانیها) و برادران سنگالى ملاقات کنیم و به گفتگوهاى فرهنگى بپردازیم. امشب، در حقیقت، حسن ختام این دیدارها است.

امّا موضوع بحث ما در این دیدار: ابتدا باید به این پرسش پاسخ داد که« چرا اسلام به مسائل اجتماعى اهتمام ویژه دارد و خود را درگیر امور اجتماعى مى ‏کند؟»

آیا ممکن نیست اسلام تمام همِّ خود را با همه توان متوجه تعالیمى کند که در حوزه خاص ایمان و اخلاق و مسائل فردى است؟ آیا بهتر نیست دین اسلام فقط به تربیت فرد بسنده کند بى ‏آن‏که در حوزه اجتماع دخالتى داشته باشد؟

فرد و جامعه

در پاسخ به این سؤال باید گفت که اگر ما جویاى حقیقت باشیم، درمى‏ یابیم که فرد جزءِ حقیقی جامعه است. او به روشنى از جامعه تأثیر مى‏ پذیرد و بر جامعه نیز اثر مى ‏گذارد. آدمى، در تکوین خود، در زندگى، در فرهنگ خود، در برآوردن نیازهایش، و در همه امور، جزئى از جامعه خویش است و از جامعه اثر مى ‏پذیرد. نمى‏ توان فرد را در کانون همه توجهات قرار داد اما نسبت به اوضاع اجتماع بى ‏توجه بود و از آن غفلت ورزید. نمى ‏توان براى فرد و تربیت او برنامه ‏ریزى کرد و در عین حال او را در جامعه ‏اى رها نمود که با تعالیم و برنامه‏هاى مذکور سنخیت و تناسبى ندارد. پس اگر بخواهیم فرد صالح، مؤمن و شایسته باشد، غفلت از جامعه فرد به هیچ وجه مجاز نیست.حقیقت این است که اسلام از زبان پیامبر خود مى‏ گوید: «بعثتُ لاُ تَمِّمَ مَکارِمَ

) .اما آیا مکارم اخلاقى فرد مصونیت دارد و مى ‏توان آن را در محیط و جامعه ‏اى حفظ و صیانت کرد که با آن مکارم و آموزه‏ هاى ایمانى و اعمال متعالى نامتناسب است؟ قطعا نه. به نظر من تأثیرپذیرى انسان از جامعه نیازى به برهان ندارد. بنابراین، اسلام، که خواهان تربیت فرد است، تلاش مى‏ کند که براى او جامعه ‏اى فراهم آورد که با تربیت، ایمان، اخلاق و کردار او، متناسب باشد. بدین سبب است که اسلام در امور جامعه دخالت مى ‏کند.

 

کتاب "ادیان در خدمت انسان " از مجموعه " در قلمرو اندیشه امام موسی صدر " ،صفحه 191 ، ترجمه سید عطاالله افتخاری

این سخنرانى در دانشگاه داکار کشور سنگال در تاریخ 15/5/1967مطابق با 25اردیبهشت 1345ایراد شده است. امام موسى صدر در یک سفر شش‏ماهه به چندین کشور افریقایى ارتباط عمیقى با رؤساى جمهور، مقامات، اندیشمندان، مردم و لبنانیهاى مهاجر این کشورها برقرار کرد.

منبع:     http://www.imamsadr.ir/

منبع عکس: www.yaranesadr.ir

 

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی